Bedwantsen en de sporen die ze nalaten

Hoe weet je of je last hebt van bedwantsen?

Denk je dat je bedwantsen hebt omdat je wakker bent geworden met een soort jeukende puistjes op je lichaam? Het is moeilijk om vast te stellen aan de hand van een beet door welke insect je bent gebeten. Zelfs voor een dokter dit het vaak gissen.

Dus moet je op zoek gaan naar de sporen van het beestje om te achterhalen door welk insect of welke parasiet je gebeten bent. Klink een beetje als inspecteur Poirot, vind je ook niet? Vervellingshuidjes en eitjes zijn, naast dat je gebeten bent, twee tekenen die op een  Bedwantsen probleem kunnen duiden.

Check de signalen van bedwantsen

Deze parasieten  laten sporen achter. Ga op zoek naar deze sporen om erachter te komen of je ermee te maken hebt in je (slaap)kamer – of het nu gaat om je eigen kamer of een hotelkamer: ze gaan overal met iedereen.

Klanten stellen ons regelmatig de vraag hoe zij kunnen weten of ze last hebben van bedwantsen.  Onderstaande drie vragen worden regelmatig gesteld:

1. Kan je hen met het blote oog zien?
   Ondanks dat deze beestjes erg klein zijn, meestal maar 4-5mm groot, is het mogelijk om een volwassen bedwants te zien. Je kunt zelfs de nimfen en eitjes zien. Die worden ook nog wel eens verward met stofmijt.
   Bedwantsen hebben en plat lichaam, waardoor ze in de kleinste scheuren en kieren kunnen kruipen, overal waar je bankpas tussen past, past een bedwants ook.
2. Waar verstoppen ze zich?
   – In bedframes of in of achter het hoofdeinde
   – In matrasnaden
   – In en onder tapijten en vloerbedekking
   – Achter plinten
   – In gaatjes voor schroeven
   – Tussen houten vloerplanken
   – In stopcontacten
   – In gescheurd stucwerk
   – Achter loslatend behang
   – In en achter nachtkastjes en kasten
   Zelfs als je op al deze plekken kijkt, kan het zijn dat je nog steeds geen bedwants ziet, behalve als je te maken hebt met een ontzettend groot aantal bedwantsen. Bedwantsen zijn klein en hun sporen zijn nog kleiner. Je moet precies weten waarnaar je moet zoeken. 
3. Welke kleur hebben bedwantsen?
   Bedwantsen zijn bruin van kleur en worden donkerder en roder als ze zich aan het voeden zijn.

De sporen die bedwantsen achterlaten

Je moet twee dingen weten om zelf een goede inspectie te kunnen doen namelijk waar je moet zoeken en waarnaar je moet zoeken.

• Eitjes van bedwantsen – de eitjes zijn wittig, klein en ovaalvormig. Meestal worden ze gevonden in kleine groepjes bij elkaar in scheuren of kieren of op meubels. Maar ook in de naden van je matras.
• Uitwerpselen – deze lijken op rood tot zwarte vlekjes. Hun uitwerpselen zijn gemaakt van jouw bloed, daarom de kleur rood tot zwart. Meestal moeten ze snel na een bloedmaaltijd hun “behoefte doen”, waardoor je de vlekjes vaak in je lakens of ergens anders op je bed aantreft. De vlekjes zijn klein, maar kunnen toch een duidelijke donkere vlek achterlaten.
• Vervellingshuidjes – bedwantsen moeten vervellen om naar de volgende stap in hun levenscyclus te gaan. Bedwantsen vervellen 5 keer, dan zijn ze volwassen. De vervellingshuidjes vind je vaak achter het hoofdbord, achter plinten en de matrasranden.
• Zoete geur – mensen geven soms aan dat ze een vreemde zoete geur ruiken. Dit horen we alleen als het om een heel groot aantal bedwantsen gaat.
• Als je zelf een van deze tekenen vindt, kun je met meer zekerheid zeggen dat je te maken hebt met bedwantsen.

Wat moet je doen als je tekenen van bedwantsen vindt?

Bel direct met een professionele ongediertebestrijder. Bedwantsen zijn is een ongediertesoort die je onmogelijk zelf kunt bestrijden.

• Bedwantsen verspreiden zich gemakkelijk van kamer naar kamer. Ze kunnen zich via je vuile was en spouwmuren verplaatsen naar andere kamers.
• Je zult gebeten worden totdat het probleem helemaal opgelost is. Sommige mensen hebben totaal geen last van de beten, terwijl anderen behoorlijke allergische reacties krijgen van iedere beet.
• Een vrouwelijke bedwants legt voortdurend eitjes. Ze kan wel 200 – 500 eitjes in haar leven leggen. Een eitje kan zich binnen 45 dagen in een volwassen bedwants ontwikkelen (als de condities hiervoor juist zijn), die ook weer deel gaat nemen aan de voortplanting.