Insect uit de prehistorie

Een aantal weken geleden onthulden Amerikaanse wetenschappers de vondst van restanten van een parasitaire wesp. De Aptenoperissus burmanicus was in die zin een erg speciale vondst omdat het insect een samenraapsel is van verschillende insecten. Deze wesp heeft de poten van een sprinkhaan, het achterlijf van een kakkerlak en de voelsprieten van een mier.

Volgens de onderzoekers van de Oregon State University zat het prehistorisch insect gevangen in boomhars die na 100 miljoenen jaren versteende in barnsteen.  Het stuk ambersteen werd teuggevonden in Myanmar.

“Toen ik dit insect voor het eerst zag, had ik geen idee wat het was”, zegt onderzoeker George Poinar Jr in een mededeling. “Je kon zien dat het sterk en robuust was, en dat het een pijnlijke steek kon geven.”

Het insect zorgde voor heel wat opschudding bij veel wetenschappers. “Op basis van de poten zou je kunnen zeggen dat het een sprinkhaan was. De voelsprieten leken op die van een mier, en het dikke achterlijf op dat van een kakkerlak. Maar de kop leek het meest op een wesp,” verklaart POINAR.  Na veel heen en weer gepraat werd tenslotte beslist om een nieuwe familie te creëren voor dit uitzonderlijk insect – namelijk de Aptenoperissidae, als deel van de orde van de Hymenoptera waartoe mieren, bijen en wespen behoren.

Algemeen wordt aangenomen dat dit eigenaardig insect in de bossen leefde en over de grond kroop. Het zou zich gevoed hebben met insecten die het eerst verdoofde om er daarna zijn eitjes in te leggen. Eenmaal de eitjes uitkwamen, verslonden de larven hun gastheer levend van binnenuit – net zoals de sluipwesp dat doet.

Het insect had geen vleugels maar was wel een meester in het ontsnappen aan roofdieren doordat het de poten had van een sprinkhaan. Ook had het een scherpe, gekartelde angel waarmee het zich kon verdedigen tegen gewapende gastheren zoals kevers.

Maar hoe komt het dan dat dit insect de tijd niet overleefd heeft? Volgens de onderzoekers zou de oorzaak te wijten zijn aan het verlies van habitat, blootstelling aan ziektes en misschien ook wel het gemis van vleugels. Om meer te weten te komen over dit bizarre creatuur, hopen ze dat ze in de toekomst nog meer exemplaren zullen terugvinden in de Hukawng-vallei in Myanmar. To be continued dus …

* bron: De Morgen